Wtem wokół rozległy się jakby szepty. Wszyscy się przestraszyli, zwłaszcza że zapadał już zmrok, a oni stali nad grobem z ciałem Bena oraz obok rozkładającego się, wypełnionego gazami ciała Hurleya. Co jakiś czas z Huga wydobywało się donośne pierdnięcie wywołane gazami powstałymi po rozkładzie wnętrzności. A teraz te szepty...
Jednak szepty ucichły, a do rozbitków podeszła XXX. Wszyscy stali zadziwieni jej niespodziewanym wtargnięciem w tych koszmarnych okolicznościach.
XXX uklękła przy ciele Hurleya, po czym spojrzała wgłąb grobu Bena. Z oczu popłynęło jej kilka łez.

XXX zgłodniała, więc postanowiła pomarudzić rozbitkom.
- Jestem głodna! Głodna! Musicie nakarmić swojego zakładnika!

Częściowo byłem ciekawy, co mi dokładniej zaoferują; częściowo potrzebowałem wyrwać się z monotonii. Nie zrozum mnie źle: naprawdę lubię swoją pracę. Niektórzy ludzie idąc w poniedziałek rano do pracy narzekają na czekające na nich sterty papierów albo równie bzdurnych spraw do załatwienia.