W czasie seansu uświadomiłem sobie, że dawno nie oglądałem tego typu thrillerów/horrorów i już się zdążyłem odzwyczaić Szczególnie, że to film z lat 90. i wygląda jak typowy amerykański film z lat 90 co już w ogóle mi się kojarzy z dawnymi czasami i oglądaniem filmów w tv (bo jak wiadomo amerykańskie filmy z lat 90 to specjalność polskiej telewizji). Lol serio dawno nie widziałem filmu w takim stylu. Jeśli chodzi o skojarzenia to moim pierwszym było "W paszczy szaleństwa" Carpentera (ale to raczej takie luźne), bo też film z lat 90, też były demony i podobny mroczny klimat ale w sumie już nie pamiętam o co w nim chodziło. Nie mniej jednak na pewno był słabszy xD Tak więc, film ogólnie bardzo spoko. Szczególnie rola (i ogólnie postać) Robbinsa mi się podobała. Widziałem już z nim kilka filmów i chyba właśnie tutaj mi się najbardziej podobał. No i fajny mroczny klimat, brudny Nowy Jork i w ogóle lata 90 jak wspomniałem. Plus, film porządnie zrobiony, cokolwiek to znaczy Jeśli chodzi o samą historię to nie powiedziałbym, że to było od początku oczywiste, że Jake nie żyje choć na pewno znajdą się eksperci, których zdaniem film był przewidywalny i że w ogóle od pierwszej sceny było wiadome co jest grane. Akurat myślę, że tutaj wszystko było na tyle pokręcone i pomysłowe, że do samego końca nie można było być pewnym co jest prawdą, a co wytworem wyobraźni bohatera. I to bym uznał jako największy atut filmu, bo osobiście oglądałem go z dosyć dużym zaciekawieniem. Przyznam w pierwszej chwili na końcu pomyślałem coś w stylu "ech typowy twist, mogli wymyślić coś ciekawszego" ale jak się zastanowić i przeanalizować całość, to jest to dobrze pomyślane i przekonujące (nawet bardziej niż we wspomnianym "Szóstym zmyśle" ). Z drugiej strony, jakby to na serio poszło w stronę spisku rządowego to byłoby dużo gorzej, także dobrze jest jak jest. No i Kevin, lol.

Film na typowe 7,5 no ale że przyjąłem zasadę zaokrąglania w górę to niech będzie 8.

Film całkiem oryginalny. Z jednej strony neo-noir i komiksowość, z drugiej ewidentne zapożyczenia z ekspresjonizmu. Na pewno było tu dużo z "Metropolis", którego niestety jeszcze nie widziałem (ale się o nim uczyłem), więc się nie odniosę w szczegółach. Ciekawe są też postacie. Schreber od razu skojarzył mi się z doktorem Caligari, szczególnie jak łaził zgarbiony w kapelusiku i okularkach. No i też był psychiatrą. Dodatkowo nazwisko niemieckie, więc tropów jest tak dużo, że nie może to być przypadek. Gdyby "Gabinet..." był filmem dźwiękowym to pewnie Caligari mówiłby tak jak Kiefer Sutherland w "Dark City" ;p Murdocha z kolei umiejscowiłbym jako odpowiednik Cezara czyli lunatyka, którym sterował Caligari (nawet z wyglądu jest trochę podobny, nie licząc podobieństwa do Janusza Panasewicza lol) zmuszając go do zabijania. Oczywiście tu jest inaczej, ale pewne podobieństwa zachodzą. Jeśli miałbym szukać dalej to Pan Dłoń znowuż skojarzył mi się z wyglądu trochę z wampirem z "Nosferatu" Murnaua (szczególnie jak stał w tych drzwiach), ale to być może naciągane, bo ta postać była już pewnie przerabiana przez kino milion razy. Wizualnie film też trochę podobny do "Łowcy androidów" no i pewnie do Batmanów o czym wspominaliście. Dodatkowo wyczytałem, że Wachowscy zapożyczyli sporo z tego filmu robiąc "Matrixa", co też jest ciekawe. Na pewno ogólny zarys, czyli świat sterowany przez maszyny, a co do szczegółów to się nie wypowiem, bo pamiętam Matrixa jak przez mgłę. No i dorzuciłbym jeszcze niedawny debiut Goslinga, czyli też próba wydostania się z miasta i ogólna wizualność. Z tego co wiem to Gosling podobno zlepił swój film z 200 innych więc być może nie było to akurat z tego ;p Ogólnie film niesztampowy, wizjonerski i pewnym sensie fascynujący, choć oczywiście nie bez wad. Wiadomo, że wiele rzeczy jest tu bardzo uproszczone ale powiedźmy, że takimi prawami rządzi się gatunek science fiction. Dziwny pomysł z tym miastem latającym w kosmosie, ale w sumie mi to nie przeszkadzało aż tak bardzo. Wprawdzie odrzucił mnie trochę ten rozpierdol pod koniec, ale samo zakończenie z tym mostem i wykreowaniem nowej rzeczywistości był spoko, więc w ogólnym rozrachunku jestem usatysfakcjonowany. Nie wiem tylko jak to ocenić. Krukowi dałem 7, więc głupio byłoby postawić ten film na równi, bo jednak był lepszy, zarówno od strony wizualnej jak i pomysłowości i złożoności. Kruk przy całym swoim uroku jest jednak filmem dosyć prostym i oczywistym. "Dark City" to bardziej 7,5 więc niech będzie ocena 8. Jeśli miałbym obniżać to pewnie oba poleciałyby w dół.

Typowy średniak. Trochę post-apo, trochę zombie (które swoją drogą były dziwne), trochę śniegu i cała masa schematów. Porównując do "The Day" to oceniam te filmy podobnie, oba oklepane i niezbyt pomysłowe, ale jednak tutaj scenariusz jest bardziej logiczny i nie wkurwia aż tak bardzo choć oczywiście nie brakuje debilizmów. Do sceny ze strzelaniem w głowę dorzuciłbym jeszcze scenę, która była chyba bezpośrednio po niej, w której nasz główny bohater wpadł na genialny pomysł aby zastrzelić córkę i w sumie szkoda, że tego nie zrobił bo przynajmniej byłoby ciekawiej... No i ten wątek że niby jeden gościu ukradł córkę drugiemu i potem sobie mieszkali obok siebie przez kilka lat to też 3/10. Ale były też niezłe momenty jak np. akcja z zombiakami w domu. No i zabawna była akcja pod płotem gdzieś w środku filmu gdy ten zombiak wstaje z ziemi, a potem jest ujęcie z "ptasiej perspektywny" na dziewczynkę - normalnie scena jak z Obcego No i tak jak zawsze w tego typu filmach jest: lepiej jak bohaterowie więcej biegają niż gadają, bo to drugie z reguły im nie wychodzi. Aktorstwo średnie. Jack z Losta i dziewczynka nawet byli nieźli, ale ten gościu z Fargo strasznie mnie drażnił. Myślałem, że on tak śmiesznie grał w Fargo bo mu kazali, ale tutaj robi to samo czyli pełna szarża, gra na trzy miny: smutna, wkurwiona i zwykła. W Fargo to było spoko bo pasowało do groteskowej konwencji serialu, ale w tzw. "poważnym" filmie to już nie bardzo. Ogólnie 5/10.

Film co najmniej intrygujący. Z jednej strony ciekawy oniryczny klimat podkreślany co rusz całkiem fajną i świetnie dopasowaną muzyką, co siłą rzeczy przywodziło mi na myśl równie dobry "Piknik pod wiszącą skałą". Tyle że "Piknik..." bazuje tylko i wyłącznie na tej stylistyce, a tutaj mamy dodatkowo czyste rozrywkowe kino z dziwacznym humorem, co najbardziej skojarzyło mi się z "Taxi" (Besson też tam maczał palce co by wiele wyjaśniało). A więc jeśli jeden film kojarzy mi się jednocześnie z dwoma innymi i tak od siebie odmiennymi, to trochę zaskakujące. Oczywiście bardziej przypadły mi do gustu te oniryczne fragmenty. Poczucie humoru Bessona średnio mi leży choć rozrywkowa strona filmu też była całkiem sympatyczna. Co do samej historii można się czepiać, bo faktycznie nie ma tu nic szczególnego, właściwie tylko nurkują i gadają przez cały film, a na końcu umierają. Bardzo średnie sceny przeplatają się tutaj z dobrymi. Jednak sposób w jaki Besson opowiada o bezgranicznej pasji jest mimo wszystko szczery i przejmujący. No i też mi się końcówka podobała i nawet przez chwilę pomyślałem o ocenie 8, ale się opamiętałem jednak. Zgadzam się, że nie jest to wielkie kino, ale film zdecydowanie dobry.

Pytanie jeszcze do was, jaką wersje oglądaliście? Bo ja reżyserską, która trwała ponad 2,5 h, a na filmwebie widzę, że jest podany czas 2:15, więc 15 min to w sumie dużo. No i jakie zakończenie mieliście? Ja oryginalne jak on odpływa z tym delfinem i jest koniec. Bo jest jeszcze hamerykańskie szczęśliwe (czyt. idiotycznie) zakończenie jakby co: https://www.youtube.com/watch?v=AWmdA59DUvQ. Ech co ci amerykańce nie wymyślą to aż czasem ciężko pojąć xD

Otwieram Oscarowe studio

Poniżej opinie i oceny najważniejszych filmów, krótko o (prawie) każdej kategorii i moje typy

NAJLEPSZY FILM

Zjawa: 8/10
[justify]Trochę się bałem po przeczytaniu różnych opinii w necie, że będzie to jakieś epickie, wyniosłe nie wiadomo co i że się jeszcze porzygam, ale na szczęście nic z tych rzeczy. Zjawa mi się bardzo podobała. Zgadzam się z tym że to film przede wszystkim do oglądania w kinie ze względu na genialną oprawę wizualną, ale nie jest tak, że na tym się plusy kończą jak niektórzy frajerzy zarzucają. Zacznijmy od tego, że ogólnie rzecz biorąc "Zjawa" jest trochę dziwnym i wbrew pozorom nietypowym filmem, bo z jednej strony mamy realistyczną, brutalną, pełną krwi fabułę, a z drugiej jakiś element metafizyczny, który się objawia oczywiście w retrospekcjach Glassa, ale też w ogólnym sposobie filmowania i reżyserii (różnorakie panoramy, długie ujęcia, pływająca kamera i ogólnie powolne tempo, co wszystko razem wprowadza specyficzny nastrój). Moim zdaniem obie te rzeczy się ostatecznie bronią. Realizm miażdży (scena z niedźwiedziem osobiście zrobiła na mnie duże wrażenie), a "duchowe" aspekty pozwalają lepiej zrozumieć bohatera i jego motywacje oraz podkreślają sens filmu, który można chyba odczytywać jako historię o walce z samym sobą, odwadze, uporze, poświęceniu w imię zasad. Nie jest jednak tak, że Glass jest tutaj bohaterem ponad wszystko i że to co robi jest jakimś wielkim chwalebnym czynem. Gdyby np. jego syn został porwany, a cały film polegałby na jego ratowaniu to wtedy byłoby to bardzo proste. Tymczasem Glass nie ma już nikogo, a jedyne co nim kieruje to chęć zemsty, co sprawia, że cały jego trud można by nawet uznać za daremny i bezsensowny i też mający znamiona czegoś nieludzkiego, wręcz zwierzęcego (ja np. jako osoba całkowicie nie mściwa nie byłem w stanie w 100% się z nim utożsamić). Dodatkowo postać, która przez cały film nic nie gada tylko sapie ciężko właściwie pokochać, oczywiście dopingujemy ją przez współczucie, ale niekoniecznie lubimy. Dodatkowo Johna, który jest tutaj typowym złym charakterem, Hardy potrafi tak ograć, że nawet jesteśmy w stanie go w jakimś stopniu polubić, bo jest postacią szczerą, z krwi i kości, ma jasne cele: chce zarobić i przeżyć. Nie chodzi mi o to, żeby usprawiedliwiać Johna, nic z tych rzeczy. Podział ról jest tutaj jasny, bardziej mam na myśli taką sympatię jaką mamy czasem do czarnych charakterów i o to, że dzięki temu w jaki sposób jest to tutaj pokazane "Zjawa" nie jest mdła i dobrze się ogląda, przynajmniej dla mnie. To też ma się fajnie w kontekście innej rzeczy jaka płynie z tego filmu, czyli tego, że "wszyscy jesteśmy dzikusami". Spójrzmy na ostatnią scenę: przez całe 2,5 godziny czekamy na pojedynek Glassa z Johnem, który oczywiście jest nieunikniony i wiemy od początku, że do niego dojdzie, więc można by zakładać, że będzie to jakaś epicka strzelanina czy coś, a kończy się na zwykłej bijatyce w błocie, co bardziej przypomina pojedynek dwóch dzikusów na toporki. A tymczasem Indianie siedzą na koniach i się przyglądają. Jak dla mnie to ciekawe i podszyte lekką ironią zakończenie.

Do filmu podchodziłem mając w pamięci "Franka", czyli inny ciekawy tytuł Abrahamsona, który widziałem jakiś czas temu i również mi się podobał. Nawet zastanawiałem się czy "Pokój" nie będzie przypadkiem filmem indie, bo "Frank" był dosyć bardzo, ale to oczywiście dlatego, że opowiadał o zespole indie, a nie za sprawą konkretnego stylu reżysera. Stylistyka "Pokoju" jest zupełnie inna, dużo bardziej mainstreamowa, ale i tak jak na standardy Oscarowe można go traktować jako niszowy film (coś jak "Nebraskę" dwa lata temu tylko że tym razem ze znacznie większymi szansami na sukces). Ogólnie fajnie, że ten film tu jest. To co można uznać za element stylu (o ile da się tak powiedzieć w kontekście dwóch filmów) Abrahamsona to obecność narratora, którym jest główny bohater i jak ja nie lubię tego typu zabiegów, to u Abrahamsona po raz kolejny jest to fajne. We "Franku" wprawdzie bardziej mi to nie przeszkadzało niż podobało, ale w "Pokoju" opowiadanie z perspektywy dziecka pasuje wręcz idealnie. Nadaje całości pewnej magii dzieciństwa, przez co możemy tak jakby poznawać ten świat wraz z bohaterem, co jest i w pewien sposób fascynujące i też oczywiście jeszcze bardziej podkreśla emocjonalną stronę filmu. Sam pomysł jest świetny. Najbardziej podobał mi się początek czyli pobyt w pokoju, potem było troszkę słabiej, ale tylko troszkę. Jedynie ta sekwencja z uwolnieniem dziecka i potem znalezieniem pokoju wydała mi się trochę zbyt prosta, ale nie jest to film o akcji ratunkowej więc można wybaczyć. No i to slow motion, które jest ewidentną i typową manipulacją emocjonalną mogli sobie w sumie odpuścić. Tak czy siak bardzo dobry film. No i ostatnia scena <3

Mad Max: 8/10
Film oglądałem dawno, prawie rok temu gdy wchodził do kin, dlatego nie będę się rozpisywał. To co mi się podobało najbardziej w "Mad Maxie" to, że jest czystym kinem akcji, oczywiście świetnie zrobionym i trzymającym w napięciu, ale też nie napinającym się na jakieś ambitne kino. Z jednej strony można powiedzieć, że jest to film gatunkowy, ale z drugiej widać tutaj autorskie piętno, co oczywiście wyróżnia go wśród całej reszty chłamu. Nie pamiętam żadnych niepotrzebnych, łzawych miłosnych wątków (mimo że były ku temu okazje) i innych wzniosłych momentów, co jest kolejnym plusem. Scenografia i efekty były nie tyle ładne, co pomysłowe (płonąca gitara itd). Minimalnie słabszy od dwóch poprzednich, ale nadal 8/10.

Spotlight: 7/10
Klasyczny kryminał, zrobiony prawdopodobnie według wszystkich prawideł gatunkowych, dobrze zagrany, napisany, wyreżyserowany. Po za tym, tak jak większość osób zauważa jest to nie tyle hołd dla pracy dziennikarskiej, ale też na tyle fajnie zrobiony, że po obejrzeniu aż samemu się chcę tym dziennikarzem zostać, chociaż na chwilę. Myślę, że to w dużej mierze zasługa bohaterów, których się po prostu lubi i dopinguje. Dobrze zobaczyć Michaela Keatona w oscarowym filmie, oczywiście nie w tak mocnej roli jak w Birdmanie, ale na pewno udanej. No i Mark Rufallo czyli gościu, który najwyraźniej urodził się po to, żeby grać role różnorakich detektywów. Ogólnie film bardzo dobrze się ogląda, ale też bez jakichś fajerwerków, więc 7.

Brooklyn: 7/10
Na ocenę tego filmu nie mam zbyt mocnego argumentu. Faktycznie jest to klasyczny, wręcz sztampowy melodramat i podobnych filmów było już zapewne wcześniej mnóstwo, ale mimo tego ma w sobie to coś. Mi się to po prostu bardzo dobrze oglądało i nie ukrywam, że głównie za sprawą Saoirse Ronan. Już nie chodzi o to, że ją lubię i mi się podoba, ale obiektywnie jej rola jest bardzo dobra. Ma w sobie jakiś taki specyficzny urok, dzięki któremu potrafi ograć tę bądź co bądź schematyczną postać, w taki sposób, że jest to fajne i wiarygodne. Po za tym nawet z wygląda pasuje do roli takiej trochę cnotki. Dodatkowo film ma fajnie napisane dialogi (dla mnie był zabawny) i odtworzony klimat lat 50. Wiadomo, że kolorowy, bajkowy i w ogóle, ale taki ma być, bo to ogólnie jest historia o amerykańskim śnie, marzeniach, miłości, więc siłą rzeczy musi być podkolorowana.

Big Short: 6/10
Miałem przez dłuższy czas ocenę 7, ale jednak obniżyłem, bo po przemyśleniu za dużo jest rzeczy w tym filmie, które mnie denerwują. Film jest mocno efekciarski (co chwilami mnie drażniło), z humorem jest w kratkę, postmodernistyczne wstawki też moim zdaniem z różnym skutkiem. Głupi wątek z tym gościem (grał go Carell), którego brat popełnił samobójstwo, ledwo zarysowany i potraktowany po amerykańsku. Ogólnie wszystkie postacie są tu ledwo naszkicowane, są bardziej pionkami na planszy niż pełnoprawnymi bohaterami (oczywiście dobrze zagranymi, ale jednak płytkimi). Chyba tylko Bale się wyróżnia, bo ma specyficzną postać, ale też jest na tyle dobrym aktorem, że potrafi to wiarygodnie zagrać i to w zaledwie kilku scenach. Więc ogólnie film skupia się na akcji, a aktorzy są po to, żeby ją napędzać, czego ja osobiście w kinie nie preferuję. Po za tym jednak film się dobrze ogląda, jest w sumie niesztampowy, a jego celem było przedstawienie dosyć skomplikowanej historii w możliwie jak najbardziej przystępny sposób, co w ogólnym rozrachunku się udało.

Marsjanin: 6/10
Kolejny film, który oglądałem dawno temu i trochę słabo pamiętam. Na pewno jest to ocena w dużej mierze subiektywna, bo "Marsjanin" był jednym z tych dzieł, na które czekałem jeszcze na długo przed premierą, licząc po cichu być może na jakiś klaustrofobiczny film o samotności (ktoś kto zrobił Obcego byłby raczej w stanie poradzić sobie z takim tematem), ale Ridley Scott zrobił mi na złość i nakręcił blockbusterek o dobrych amerykanach. Póki był sam Damon i kosmos to było spoko, ale potem całość zaczęła właśnie zmierzać w stronę efekciarstwa i pamiętam, że ogólnie mnie to zmęczyło. Niby film ma być taki pozytywny, fajny i w ogóle, ale nawet Starman w soundtracku mi nie pasowało i wyglądał jakby na dołożony na siłę. Ogólnie film broni się jako akcyjniak, ale tak jak wspomniałem - dla mnie taki pomysł to w pierwszej kolejności zmarnowany potencjał na coś więcej, a dopiero potem udany blockbuster.

Most szpiegów: 5/10
Zdecydowanie najsłabszy film z całej stawki. Okazał się nawet być jeszcze bardziej typowy niż myślałem przed seansem. Generalnie Spielberg bez zahamowań, czyli afirmacja typowych wartości, Tom "niezłomny człowiek" Hanks i maksymalnie uproszczona wizja świata. To ostatnie nie przeszkadzałoby aż tak bardzo gdyby film nie powoływał się na fakty historyczne. Nie wiem wprawdzie jak było naprawdę, ale raczej ciężko wierzyć, że tak jak w filmie, tym bardziej, że twórcy nawet zbytnio nie starają się uwiarygodnić historii. Ogólnie zwykły film, już pomijając czepianie się do powyższych rzeczy, film absolutnie niczym się nie wyróżnia, podobnych było już wcześniej setki. Worek nominacji jest co najmniej dziwny (szczególnie za scenariusz, wtf?). Scenografia jest faktycznie spoko i rola Rylance'a to najjaśniejszy punkt filmu, ale to trochę za mało. Niby dobrze się to ogląda, ale bardziej nie za sprawą jakości tylko tego, że film jest prosty jak kij i można wyłączyć mózg na czas seansu. Dobry na piątkowe superkino w tvn'ie, na Oscary już nie bardzo. No i to co najbardziej smuci to fakt, że scenariusz niby napisali bracia Coen, ale kompletnie tego nie widać.

W skrócie: całą stawkę dzielę na dwie grupy: trzy wyróżniające się filmy (Zjawa, Mad Max, Pokój), którym będę kibicował i uważam, że dla dobra tej nagrody jeden z tych filmów powinien wygrać oraz na resztę średnio-dobrych. Sercem jestem za Zjawą, ale jeśli wygra któryś z dwóch pozostałych to się nie obrażę. Chyba tylko Spotlight może im zagrozić ze względu na "ważny temat". Jeśli wygra coś innego to będę mocno zaskoczony.