Tak sobie oglądałam i stwierdziłam, że GW wpisuje się w ten sam schemat co HP, tyle, że wypada wg mnie znacznie gorzej. Głównie dlatego, że jest znacznie uboższy w postacie, relacje między nimi i w zawiłości fabularne. No i oczywiście klimat GW... nie wiem właściwie jaki, bo ja tam go nie czuję...
analogie:
Imperium - Śmierciożercy
Rebelia - Zakon Feniksa
Imperator - Voldemort
Vader - Snape
Skywalker - Harry Potter
jego ziomy (Leia, Han Solo i reszta) - Gwardia Dumbledore'a
Yoda - Dumbledore
Ben - Syriusz
roboty - skrzaty
miecze - różdżki
moc - zdolności magiczne
no...
We are all evil in some form or another, are we not?
Tak sobie oglądałam i stwierdziłam, że GW wpisuje się w ten sam schemat co HP, tyle, że wypada wg mnie znacznie gorzej. Głównie dlatego, że jest znacznie uboższy w postacie, relacje między nimi i w zawiłości fabularne. No i oczywiście klimat GW... nie wiem właściwie jaki, bo ja tam go nie czuję...
analogie:
Imperium - Śmierciożercy
Rebelia - Zakon Feniksa
Imperator - Voldemort
Vader - Snape
Skywalker - Harry Potter
jego ziomy (Leia, Han Solo i reszta) - Gwardia Dumbledore'a
Yoda - Dumbledore
Ben - Syriusz
roboty - skrzaty
miecze - różdżki
moc - zdolności magiczne
no...
No dobra, ale Harry Potter to w oryginale książka. To znacząca różnica, ponieważ z tej racji w HP było więcej pola do popisu na "relacje i zawiłości fabularne". Gdyby porównać do siebie same filmy, to można by polemizować, choć i tak HP jest na uprzywilejowanej pozycji, gdyż czerpie z książki.
Klimat? Aby docenić GW, po prostu trzeba lubić science-fiction w kosmosie. Szczerze, to może musiałbym powtórzyć sobie środkowe części HP (bo pierwsze i ostatnie pamiętam dość dobrze), ale ogólnie rzecz biorąc w tym momencie to HP wydaje mi się (pod względem klimatu) zbyt dziecinne i trywialne. Nawet w ostatnich częściach! Wszak moc pokonania Voldemorta wzięła się w Harrym z tego, że miłość matki go obroniła i takie tam pierdolenie... I nawet Snape okazał się tym dobrym
Tak sobie oglądałam i stwierdziłam, że GW wpisuje się w ten sam schemat co HP, tyle, że wypada wg mnie znacznie gorzej. Głównie dlatego, że jest znacznie uboższy w postacie, relacje między nimi i w zawiłości fabularne. No i oczywiście klimat GW... nie wiem właściwie jaki, bo ja tam go nie czuję...
analogie:
Imperium - Śmierciożercy
Rebelia - Zakon Feniksa
Imperator - Voldemort
Vader - Snape
Skywalker - Harry Potter
jego ziomy (Leia, Han Solo i reszta) - Gwardia Dumbledore'a
Yoda - Dumbledore
Ben - Syriusz
roboty - skrzaty
miecze - różdżki
moc - zdolności magiczne
no...
No dobra, ale Harry Potter to w oryginale książka. To znacząca różnica, ponieważ z tej racji w HP było więcej pola do popisu na "relacje i zawiłości fabularne". Gdyby porównać do siebie same filmy, to można by polemizować, choć i tak HP jest na uprzywilejowanej pozycji, gdyż czerpie z książki.
Klimat? Aby docenić GW, po prostu trzeba lubić science-fiction w kosmosie. Szczerze, to może musiałbym powtórzyć sobie środkowe części HP (bo pierwsze i ostatnie pamiętam dość dobrze), ale ogólnie rzecz biorąc w tym momencie to HP wydaje mi się (pod względem klimatu) zbyt dziecinne i trywialne. Nawet w ostatnich częściach! Wszak moc pokonania Voldemorta wzięła się w Harrym z tego, że miłość matki go obroniła i takie tam pierdolenie... I nawet Snape okazał się tym dobrym
Otherwoman fanbojuje. HP jest podobne do GW pod jednym względem. Jedno i drugie skierowane jest do dzieci i młodzieży, ale są też dorośli których ten świat wciągnął na tyle, ze są gotowi przymknąć oko na infantylizm niektórych wątków czy postaci.
Do filmu byłem nastawiony dość pesymistycznie, ale okazał się być całkiem dobry. Rzeczywiście nie ma akcji, ale nie mogę powiedzieć, żeby film był nudny.
Oczywiście najbardziej podoba mi się natura i pokazanie człowieka żyjącego w zgodzie z nią.
Postać "Mistrza" bardzo dobra. Podobało mi się jak uczył swego ucznia (i jak malował kocim ogonem, albo przyciągał łódkę kogutem ).
A tak na poważnie to całkiem miło przybliżyć sobie obcą kulturę. Drzwi Oczywiście rozpoczynanie każdej sekwencji otwierającymi się drzwiami było zrozumiałe, ale podobało mi się jak Lajosiowi. Za to nie ogarniam tych drzwi w pokoju, mimo braku ścian. I jeszcze, że się do tego stosowali: otwierali drzwi, przechodzili i zamykali je za sobą. Ja pewnie przechodziłbym obok. Ogólnie rozumiem symbolikę i cel, ale nie rozumiem praktycznego zastosowania. Choć może w tym cały urok, że nie wszystko musi być praktyczne i zrozumiałe.
Dam 7/10 jak Barace, choć jest to sporo mocniejsze 7, ale no 8 nie dam.
A może w Ravenclawie
Zamieszkać Wam wypadnie
Tam płonie kij w odbycie,
Tam pedziem będziesz snadnie.
Film bardzo w klimatach prozy Iwaszkiewicza. Szczególnie kojarzył mi się z opowiadaniem oraz filmem "Panny z Wilka", a trzeba wiedzieć, że nie jest to dobre skojarzenie. Zawsze bardzo nie lubiłam tego opowiadania, w dodatku uwielbiał je mój promotor z Polonistyki, który natomiast przypominał mi profesora w Poziomek. To też nie było jakieś szczególnie przyjemne skojarzenie. W efekcie filmu nie oglądało mi się z przyjemnością, o nie... Ogólnie nie lubię takiego wracania do przeszłości i umartwiania się nad własnym zmarnowanym życiem. Nie moje klimaty...
Stąd tylko 6/10
We are all evil in some form or another, are we not?
Dość ok się oglądało, ale po pierwsze zakończenie ni to z dupy, ni to z pietruchy. Po drugie takie trochę typowo konflikty się włączyły no i na końcu musiało zostać dziecko i kobieta w ciąży i już myślałem, że ten gościu na końcu nie zagłosuje na dziecko w brzuchu bo to by było już całkowicie nielogiczne z perspektywy całego filmu.
Z plusów to ciekawy pomysł, nawet ok się oglądało, dość szybko zleciało. Dałbym takie 6,5, ale to zakończenie powoduje, że dam 5.
Podsumowując lepiej by taka sytuacja się nie zdarzyła, ale ja chyba bym się zbytnio nie odzywał i nie udzielał bo jak widać i w prawdziwym życiu ci co najwięcej krzyczą i się przepychają często dostają po dupie.
Cóż, kolejny film Flaka, który raczej mi nie podchodzi. Dłużył mi się dość mocno, momentami nudny. Z pozytywów było to, że żadna postać mnie jakoś nie irytowała. Kolejnym plusem jest to, że główny bohater na końcu nie umarł bo jakby wtedy wykitował to nic tylko strzelić sobie w łeb. Podsumowując film dość dołujący i nie dla takich osób jak ja gdyż zdecydowanie nie robię sobie jakiś podsumowań życia i nie widzę najmniejszej potrzeby. Do tego filmy tego rodzaju powinny mieć dla mnie jakieś elementy humorystyczne dla rozładowania smętów, a tutaj tego nie było.
Film nie to ziębi, nie to grzeje więc 5/10.
Film mi się nie podobał i nawet mi się nie chce o nim pisać, ale wypada coś naskrobać.
No to może zacznę od plusów. Niewątpliwie podobał mi się pomysł. Świat przedstawiony, obcy i dostrajanie - to było całkiem ok i dawało w sumie spore możliwości. Niestety na możliwościach się skończyło, bo całość była marna.
Nie podobała mi się gra aktorska, postacie niewyraziste, nikogo nie polubiłem w sumie, choć najbardziej mnie do siebie przekonywał doktorek.
Fabuła była nudna, niby sporo się działo, ale nic nie przykuło mojej uwagi i ciągle tylko myślałem, kiedy się to w nareszcie skończy. W filmie nie było niczego intrygującego czy interesującego, co mogłoby mnie wciągnąć czy zastanowić. Ot taki kiepski film, o którym pewnie szybko zapomnę.
4/10
A może w Ravenclawie
Zamieszkać Wam wypadnie
Tam płonie kij w odbycie,
Tam pedziem będziesz snadnie.
Generalnie tym razem nie dziwię się ocenom adiego czy Otherwoman Podobno Bergmana się albo kocha albo nienawidzi.. Mi do miłości jeszcze daleko i jego domniemany geniusz ciężej mi zrozumieć niż ten Kubricka albo Lyncha, może podobnie jak z Hitchcockiem, który też jest z trochę wcześniejszej epoki. Jego filmy nie wchodzą lekko, gładko i przyjemnie, wymagają wręcz wysiłku i głębszej zadumy. Aczkolwiek film pod wieloma względami podobał. Jest lepszy, gdy się o nim pomyśli. Wahałem się pomiędzy 7 a 8. Będę musiał go obejrzeć jeszcze wiele razy, a jestem najciekawszy swojej reakcji po obejrzeniu go w wieku 78 lat
Plusy:
+ na pewno oryginalna narracja mieszająca sny, wspomnienia, myśli i rzeczywistość. Bez tego elementu film byłbym ocenił na pewno niżej. Te sny mi się naprawdę podobały. Wspomnienia też dobrze zrobione i to bez silenia się na jakieś skomplikowane historie. Prosta wizja, proste uczucie z tym związane, prosty wpływ na obecnego Isaka.
+Jak na film, który jest zrobiony przed Francuską Nową Falą, język filmu można uznać za wyjątkowo świeży. Strzelę, że 95% filmów z lat 50. zestarzało się gorzej od Poziomek. Podobnych filmów robi się mało, bo twórcy po prostu wiedzą, że ciężko im będzie jakoś przeskoczyć takie pierwowzory jak ten, które nie mają wielu oczywistych wad (bo jednak "film nudny" albo "źle mi się kojarzy" to nie są wady filmu).
+ Argument z "Cyrku"... Ten film jest "czystą" sztuką, bez miejsca na kulturowe gówno, które się pojawiło w latach 60. (oczywiście uwielbiam za wszystko lata 60., ale nie da się nie zauważyć, że przez ich oswobodzenie się z klasycznych ram pozwolono na dziadostwo w kinie, które ma jakąś wartość w mniejszości). Jeśli ktoś by szukał Mozartów (do Mozartów zajrzę zaraz ) kina albo Shakespearów kina, to najwięcej ich znajdzie w okresie pomiędzy Cyrkiem a Poziomkami. To co potem to głównie wariacje, szaleństwa, inspiracje i zapożyczenia, które oczywiście podobają nam się bardziej, bo są nam bliższe.
+ Za momenty z typowo germańską grą światłem... Razem z Niemcami byli w tym najlepsi, tyle, że u Niemców to wynika z neoromantycznej kultury, a u Skandynawów bardziej z położenia geograficznego. Zdjęcia były bardzo ładne, chociaż znowu bez silenia się na jakieś piękne miejscówki, przeciwnie, piękna szukano w prostych lokacjach i ogólnie w tych ulotnych impresjonistycznych momentach. Żałuję, że w dzisiejszym kinie wszelkie odważniejsze zabawy światłem stanowią margines... Nawiązania są częstsze, nawet w tym Twin Peaks się na tym wzorują, ale takiego czystego ostrego ekspresjonizmu czy innych modernistycznych technik silnie związanych z malarstwem mi brakuje.
+ Malutki plus pozafilmowy, czyli słowa Bergmana, który mówi, że żyje ciągle swoim dzieciństwem. Nie wiem czemu, ale mam podobnie, mam poczucie życia w przyszłości od faktycznego mojego położenia, czyli dzieciństwa. Tak czy siak, przez to rozumiem w jaki sposób udało mu się dobrze przedstawić starca, samemu nie mając nawet czterdziestki- czas jest dla niego zupełnie względny.
Minusy:
- subiektywnie nie był emocjonujący, nie dotykał tematów, które są mi bliskie i którymi bym się zachwycał. Ciężko mi się całkowicie wczuć w te postacie.
- aktorstwo czasami drewniane, nawet byłem zaskoczony. Nie mówię o teatralności, bo to jest wiadome, ale czasami miałem wrażenie jakiejś dodatkowej sztuczności, mógł na to wpływ mieć też dziwaczny montaż.
- zawód też z dupy, czyli po prostu spodziewałem się czegoś bardzo mocnego, prawie tak jak jego Persona, a wyszło lekkie 8.
Edytowane przez Lion dnia 05-01-2016 14:28
na pewno oryginalna narracja mieszająca sny, wspomnienia, myśli i rzeczywistość. Bez tego elementu film byłbym ocenił na pewno niżej.
Dla mnie to był właściwie jedyny plus tego filmu, dlatego dałam 6, a nie nizej ;p
Poza tym ten film, podobnie jak Rozmowy z innymi kobietami, wydaje się być przeznaczony dla hm... trochę starszego pokolenia, a i tak nie dla wszystkich. To jest film tylko dla pewnej grupy ludzi.
We are all evil in some form or another, are we not?
Tak sobie w związku z postem Liona zobaczyłem ile widziałem tych starych filmów i wychodzi, że całe 3(w tym dwa z klubu), które były nakręcone do 1959 roku. Z lat 60 też nie mam dużo bo całe 5(choć dwa to kultowe polskie komedie więc tak średnio się liczą do porównań). Na podstawie tych jednak filmów to jeszcze nie ma aż takiej jednak różnicy choć już widać trochę inne tematy. Duży przeskok jest chyba dopiero w latach 70(tam mam już 17 filmów co nie jest wielką liczbą, ale to już coś jest do porównań) w związku z tematyką czy samym stylem tych filmów, a lata 80 to już w ogóle epoka swego rodzaju "kiczu", który ja jednak lubię choć najlepsze filmy powstały chyba w latach 90, ale ja się na tyle nie znam by pisać co na te filmy największy wpływ miało bo to Lion chyba ma największe podstawy by o tym pisać.
* cóż przez to oglądałem film ponad 3-godzinny, przez co odrobinę mi się dłużył. Jestem ciekaw których scen nie było w normalnej wersji
Film zupełnie odmienny od poprzedniego Można powiedzieć, że odwrotny. Tutaj zdjęcia, jak i praktycznie cały film były zrobione najbardziej obiektywnie, logicznie i klasycznie jak się tylko da, bez żadnych brudów kadru i dziwnej formy. Z drugiej strony przedstawienie Mozarta jako takiego nieokrzesanego hulakę ze śmiechem debila przeciwstawia się Poziomkowym poważnym egzystencjalnym rozterkom. Dlatego Amadeusz jest filmem podwójnie sprzyjającym konsumpcji, podczas gdy Poziomki były filmem podwójnie trudnym do oglądania. Mi się Amadeusz podobał bardziej i to jest taka mocna ósemka, z momentami wybitnymi, ale też z tymi chwilami dłużyzn.
Plusy:
+ Cóż.. główna postać Generalnie nie będę drążył czy Mozart taki był, czy nie, to by panda musiała zrobić wykład. Jedni piszą, że właśnie taki był i go dobrze ten film zdemitologizował, inni, że to bujdy pod publiczkę żeby go polubiono i żeby film nie był smętną biografią o jakimś tam grajku. Uważam, że bardzo fajnie zagrany, a aktor właściwie anonimowy, bez sukcesów w innych rolach, tak to niestety bywa.
+ Film muzyczny- generalnie bardzo lubię filmy o muzyce.. może dlatego, że wciąż stawiam muzykę nad filmami, a może dlatego, że uważam, że obraz z dźwiękiem jest lepszy niż sam obraz lub sam dźwięk.. I chociaż epoka klasyków wiedeńskich jest mi bardzo odległa, to ten film oczywiście spełnił swoje zadanie i uczynił te nudziarskie lata niezwykle ciekawymi.
+ Reżyseria. Milosz Forman, czyli taki czeski Romek Polański, gościu od Lotu nad kukułczym gniazdem, generalnie pełna kontrola nad filmem, poprowadzony tak, że był zabawny, interesujący, zaskakujący a nawet jak przez chwilę było nudno to za chwilę było już ciekawiej.
+ Pomysł na opowieść z perspektywy Salieriego, wcale nie oczywisty a wypadł bardzo fajnie, ciekawiej niż gdyby to było poprowadzone sztampowo z perspektywy Mozarta. I ogólnie ich relacja niejednoznaczna, jak ktoś nie znał historii czyli np. ja, to nie było wiadomo jak to między nimi się potoczy (ktoś mógł myśleć, że Salieri faktycznie stał za jego śmiercią). A co stało za śmiercią Mozarta to i tak nie wiem, z filmu można wywnioskować nawet, że alkoholizm, no ale pewnie jednak to bardziej ogólne choroby, bo to przecież ciągle XVIII wiek i mimo pozorów bogactwa higiena była dziadowska, a proste dolegliwości nieuleczalne
+ Pojedyncze sceny! Fajnie było oglądać jak Mozart nakurwia te melodie bez zastanowienia, jak umie odtworzyć od razu ze słuchu, scena z psami, scena jak Konstancja przychodzi do Salieriego, oczywiście wiele scen z ukazaniem typowych obyczajów tamtych czasów (..ale czy faktycznie tylko tamtych czasów?).
+ Cycki. W sumie w tych filmach o Oświeceniu to chyba mój ulubiony element, zawsze mają tak ściśnięte te piersi, że chce się tylko rozerwać te kiecki by je uwolnić
+ Drobne epizodziki masońskie
+ Zakończenie fajne.
Minusy:
- Trochę za długi, ale to może przez moją wydłużoną wersję.
- Początkowo bardzo mi się podobał, w środkowej części mój entuzjazm jakoś osłabł, może przyzwyczaiłem się za bardzo do formy, bo ciągle były pokazywane te opery i ten śmieszek Mozarta i te spiski, więc jakby brakło trochę tego urozmaicenia, nieco za bardzo powtarzalnie.
ale generalnie bardzo dobry wybór do klubu
Edytowane przez Lion dnia 05-01-2016 19:14
Amadeus to jest jeden z lepszych filmów o muzykach w ogóle, jak nie najlepszy
Już sama demitologizacja była super, oczywiście część rzeczy się zgadzała a część nie; ale bardziej nie o osobowość chodzi tylko o tego nieszczęsnego Salieriego... No historia ewidentnie się na film nadaje i dlatego tak to przedstawili a nie inaczej o Requiem nie poprosił wcale Salieri, tak samo jak go nie zabił (ale historycy-spiskowcy twierdzą inaczej), oczywiście mu zazdrościł, no bo kurczę - sam ciężko pracował (i z powodzeniem w tamtych czasach), uczył Liszta i Beethovena... A Mozart, no cóż ale bez przesady z tymi intrygami i uśmiercaniem
a, masońskie smaczki jak najbardziej na miejscu, Mozart się obracał w środowisku
v6.01.15 © 2003-2005 | Original style by yassineb :: Ported for PHP-Fusion by: 
HP jest podobne do GW pod jednym względem. Jedno i drugie skierowane jest do dzieci i młodzieży, ale są też dorośli których ten świat wciągnął na tyle, ze są gotowi przymknąć oko na infantylizm niektórych wątków czy postaci. 
Ja pewnie przechodziłbym obok. Ogólnie rozumiem symbolikę i cel, ale nie rozumiem praktycznego zastosowania. Choć może w tym cały urok, że nie wszystko musi być praktyczne i zrozumiałe. 
