Mam bardzo mieszane uczucia i już na wstępie widzę dwa podobieństwa z innymi sagami fantasy.
Po pierwsze wiemy, że jest to zaledwie tom pierwszy otwierający historię i wprowadzajacy nas w dość specyficzny świat przedstawiony. Tom jest krótki a fabuła i świat nieszczególnie rozbudowane. Ilość bohaterów też nie jest zastraszająca. A jednak King pisał tę część przez 12 lat. Trochę to przypomina pierwszy krótki tom HP, nad którym Rowling także spędziła najwięcej czasu.
Nie jestem zachwycona tym tomem, ale ponieważ już wiem, że z czego niepozornego może rozwinąć się prawdziwe arcydzieło, daję szansę tej sadze i przeczytam kolejne tomy.
Drugie podobieństwo to oczywiście Władca Pierścieni. Trudno uniknąć skojarzeń, gdy przez całą powieść bohaterowie wędrują do tajemniczej Mrocznej Wieży, natykając się po drodze na dziwne stwory. Znajome? Fabuła jest raczej dość prostolinijna, tak samo jak drogą, którą przemierzają.
Niestety tacy sami są także bohaterowie. Ani Roland, ani tajemniczy Człowiek w Czerni nie wyróżniają się właściwie niczym szczególnym. O Rolandzie jest wręcz powiedziane wprost, że jest człowiek bez wyobraźni, prostym w swym postępowaniu. Obaj pełnią funkcję pewnych schematów. W wielu innych powieściach Kinga, postacie są naprawdę wnikliwie analizowane. Tutaj mamy właściwie całkowite przeciwieństwo.
Dość interesujący jest natomiast świat ukazany w powieści. Na początku trudno jest się połapać, co to właściwie za świat. Wiemy tylko, że nasz własny, ale jakiś odrealniony. Z biegiem czasu czytelnik zaczyna rozumieć, że lata (?) temu nastąpił jakiś wielki przełom. Miał on najpewniej związek z historią Rolanda, którą poznajemy w niewielkim stopniu przy pomocy retrospekcji. Przełom ten związany jest w jakiś sposób z Mroczną Wierzą, która odpowiada za koleje losu świata. Efektem są natomiast zaburzenia w czasie. Nie do końca rozumiem, jak widział to King. Do obecnego świata są jakby wrzucone osoby z różnych epok. Prowadzi to czasem do paradoksów. Przykładowo: rzeczy z naszego świata współczesnego są w powieści reliktem przeszłości. W tym świecie żyją jednak osoby z epok starszych, które owych rzeczy nie znają, gdyż pojawiły się one dużo później niż czas, w którym żyli, jednak natykają się na nie, jako na pozostałości, relikty, artefakty niemal starożytne. Wieżę rozumiem za coś na wzór kolektora czasu, gdzie przecinają się, no własnie, nie światy, ale czasy równoległe.
Drugim plusem jest istnienie dość pokaźnej ilości symboliki, w tym symboliki Tarota.
Jeśli chodzi o styl, to widać, że jest to jedna z początkowych powieści Kinga. Wiele tej książce jeszcze brakuje. Ale tak jak pisałam, wieżę, że kolejne tomy osiągają wyższy poziom.
Ocena 5/10
We are all evil in some form or another, are we not?
Arleta, nie chce sie czepiać ale tobie Mroczna Wieża lub też Wierza zakłóciła ortografię
Ale do rzeczy, przeczytalem juz jakis czas temu wiec napisze na chlodno i bez rozpisywania. Generalnie nie wiem co zabralo Kingpwi az tyle lat, ale w trakcie pisal rzeczy typu Carrie czy Lsnienie i inne wiec moze z takich wzgledow ta swoja sage odkladał.
Mi sie Roland skojarzyl z HP nawet bardziej niz z LotR, z tego samego powodu co tobie. Ksiazka fabularnie nie jest zbyt ciekawa, wlasciwie to ciagle podroz i podroz i nawet te przygody nie sa szalenie wyjątkowe. Wieksza uwage, tak jak w Kamieniu Filozoficznym skupia nakreslenie świata fantasy, ktory moim zdaniem jest ciekawy i zagadkowy. Mimo ze tak jak w KF jakiejs niesamowitej historii (oraz poziomu pisarstwa) nie dostaniemy w Rolandzie, to jakims sposobem to wciąga i chce przeczytac to do konca (drugi tom dopiero zaczalem ale juz mi sie wydaje inny, tak jak sie spodziewalem).
Wracajac do rolanda to postacie w przeciwienstwie do Arlety nie widze jako jakies megaschematyczne. Dla mnie są takie jakie to zwykle są w post-apokalipsach a takze wlasnie w westernach (okazuje sie ze to idealna mieszanka), przybywaja znikad, nie wiadomo skad dokad gdzie po co i malo o nich wiadomo. Dodatkwo mieszanka roznych czasow (troche mialem zdziwko z tym Hey Jude Bitelsow). Zdałem sobie sprawe, ze post-apo lubie nawet bardziej od fantasy, bo nie korzysta ze znanych mitologii lub historii, a daje wieksza swobodę w wymieszaniu roznych konwnecji w przyszlosci. No i tutaj mamy troche western (Dobry zły i brzydki to oczywiste skojarzenie do ktorego sam King sie przyznal, przez co Roland ma dla mnie twarz mlodego Eastwooda), no i oczywiscie fantasy, post-apo prawdopodobnie, bo ciagle nie wiadomo co sie stalo i jak rewolwerowiec moze koegzystowac z Jakiem wiele lat w przyszlosci, chociaz Jake wlasciwie zginal wiec nie jestem pewien czy Roland to tez nie jakis polżywy, przeklęty, niesmiertelny lub ogolnie martwy i blakajacy sie po tych czasoprzestrzeniach. To oczywiscie dodaje zagadkowosci i trzeba czytac dalej by sie dowiedziec jak to dokladnie jest. czlowiek w czerni za to skojarzyl mi sie z filmem Jodoroqskiego pt. Kret, gdzie na czarno odziany kowboj przemierza dziwaczny magiczny pustynny swiat, a nawet Swieta Gore, gdzie wedrowka ma podobny charakter. Oba filmy powstaly w trakcie gdy King zaczynal to pisac, wiec kto wie.
Podobala mi sie akcja w tym quasi westernowym miasteczku. Troche westernu, troche seksu, duchow, opetanych szamanek i slepego tłumu.
Retrosy byly ok z tymze nie wiadomo z nich zbyt wiele.
Koncowka fajna chociaz pewnie nie az tak jak King chcial, troche za duzo tej metafizyki, kart, kosmosu (cos jak w Odysei Kosmicznej xD) i filozofii nawalone, tak sadze, wszystko w jednym dialogu po ktorym i tak nic nie wiadomo (co juz akurat nie jest jednoznacznym minusem).
Generalnie pozytywnie, ksiazka mnie wciagnela i mimo ze nie sfrunalem z fotela czytając, to roztacza spore mozliwosci w tych (oby) lepszych, kolejnych tomach gdzie wiele moze sie wydarzyc.
Ja chce. Miesiac czasu to duzy zeby ogarnac ksiazke, a ja musze w koncu przestac byc ignorantem literatury gorzej, ze na takich wsiach jak Bydgoszcz czy inny Grudziadz jest taki zasob ksiazek jak towarow na polkach za komuny, wiec moze byc roznie
Oficjalnie przyznaję się, że książek przez was dodanych nie przeczytam gdyż po pierwsze zajmuje to za dużo czasu trochę, a po drugie trafiłem na książkę, którą jak się komuś bardzo nudzi polecam. Chodzi mianowicie o I tom serii pt. Archiwum burzowego świata, który nosi nazwę Droga Królów. Jest to książka fantasy, ale całkowicie nie podobna do fantasy, które czytałem. Świat tam przedstawiony jest całkowicie niepodobny do światów jakie można poznać w innych tego typu dziełach. Jeśli więc ktoś szuka czegoś innego od reszty polecam i nie radzę lękać się długości książek gdyż 1000 stron małym drukiem mija wbrew pozorom bardzo szybko. Dla porównania długości napisze tylko, że cały Harry Potter(7 tomów) miał nieco ponad 1 mln słów, Droga Królów ma ich 386 tysięcy, a drugi tom 417
Podsumowując gorąco polecam mimo tego, że sam przeczytałem dopiero z 1/3 książki
Na koniec takie pytanie czy ktoś zna jakieś książki Brandona Sandersona bo o gościu pierwsze słyszę a widzę, że pisze sporo, jest dość młody jak na pisarza z takim dorobkiem i z opinii widać, że pisze raczej dobrze.
No i co z tego jak książka będzie gdzieś pewno za 5 lat, jak już będzie znane zakończenie całej sagi? Ostatnio słychać niby wielkie oburzenie z obozu Martina, że serial im spoileruje i zmienia co niektóre rzeczy. Trochę to dla mnie niezrozumiałe bo Martina ostatnio wszędzie pełno przez co czasu na pisanie zapewne mało mu zostaje. Tak więc wolę autorów co nie zajmują się pierdołami zamiast pisania. Poza tym od kiedy czytam tak z 5-7 książek rocznie(takich gdzieś średnio po 700 stron) to zauważyłem, że Martin wcale taki świetny nie jest jak mi się kiedyś wydawało.
Edytowane przez adi1991 dnia 12-06-2015 19:50
Jeśli chodzi o styl, to akurat żadne odkrycie, ale bądźmy szczerzy: mało który autor ogarnąłby taki ogrom wątków i postaci, miejsc i wydarzeń. To jest naprawdę kawał dobrej roboty
A poza tym ja się dziwię że dopiero teraz czytasz tyle książek, ja tam czytam tyle od 5 roku życia
We are all evil in some form or another, are we not?
Tak napiszę tu coś bo wypada z czystej przyzwoitości
Właśnie skończyłem czytać najlepszą książkę jaką czytałem więc napiszę tylko kto nie czytał ten niech czyta bo warto. Seria Archiwum Burzowego Świata jest czymś przy czym książki Tolkiena wyglądają jak bajki dla dzieci, a Martin z Pieśnią Lodu i Ognia jest nudny i przewidywalny gdyż przewraca się u niego tyle motywów już z dawna widzianych i czytanych przeze mnie. Archiwum jest inne, z pozoru przewidywalne, ale ta inność sprawia, że przez ostatnie 3 noce nawet się nie kapnąłem, że Słońce już wzeszło gdyż czas tak szybko minął od godzin wieczornych. Nie każdemu się z pewnością te książki spodobają bo to w końcu fantasy, a nie każdy lubi, ale jeśli ktoś szuka czegoś innego w tym gatunku to niech czyta.
Książki z serii są niestety dopiero dwie. Pierwsza, Droga Królów jest niejako wprowadzeniem do świata stworzonego przez Sandersona. Z każdą stroną odkrywa się coś nowego. Od pierwszych stron gdzie akcja zaczyna się od wielkich zdarzeń, po kolejne gdzie jesteśmy niejako zapoznawani z tym dziwnym światem, a na koniec znów książka sprawia, że kończąc czytać jeden rozdział chce się czytać kolejne.
Słowa Światłości są jeszcze lepsze i każda strona sprawia, że człowiek niejako żyje z bohaterami z książki. Akcja przepełniona jest właśnie akcją, a kolejne nowe postacie tylko pozwalają nam poznawać nowe spojrzenie na wiele spraw.
Spoilerować tym co się zdecydują na przeczytanie nie chcę, ale napiszę tylko, że to co sprawia, że ta książka jest wyjątkowa jest to, że każdy czytelnik musi użyć swojej wyobraźni by zobrazować sobie świat przedstawiony w książce gdyż jest on zdecydowanie zbyt inny niż inne światy przedstawione w książkach fantasy. Każdy widzi więc wszystko nieco inaczej i o to chyba chodzi.
Polecam więc samemu bolejąc nad tym, że trzecia część cyklu ma wyjść dopiero gdzieś za rok. Ma być ich ogólnie 10 i jeśli ktoś chce się zagłębić w coś nowego to na prawdę warto
Na koniec tylko napiszę by nikt nie czytał zbytnio za dużo o czym ta książka jest(zwykły opis na tylnej okładce książki wystarczy) bo może natknąć się na spoilery, a te by tylko zepsuły zabawę z czytania.
Polecam więc samemu bolejąc nad tym, że trzecia część cyklu ma wyjść dopiero gdzieś za rok. Ma być ich ogólnie 10 i jeśli ktoś chce się zagłębić w coś nowego to na prawdę warto
10? To ja może poczekam, aż autor wyda kolejnych 6, żeby nie było tak jak z Martinem, bo zaraz się okaże, że autor umrze przed wydaniem ostatniej... Martin pierwsze 3 części też w miarę szybko wydał. Wyobrażacie sobie, że ktoś, kto Grę o Tron przeczytał w dniu premiery mając 20 lat, w tej chwili dobija do 40?
mrOTHER napisał/a:
Martin pierwsze 3 części też w miarę szybko wydał. Wyobrażacie sobie, że ktoś, kto Grę o Tron przeczytał w dniu premiery mając 20 lat, w tej chwili dobija do 40?
w sumie nie myślałem nad tym xD
ja zacząłem czytać tak, że jak skończyłem tomy 1-4, to z miesiąc później było światowe wydania Tańca, więc jedynie na tłumaczenie musiałem czekać.
ale teraz mi się dłuży
A może w Ravenclawie
Zamieszkać Wam wypadnie
Tam płonie kij w odbycie,
Tam pedziem będziesz snadnie.
Polecam więc samemu bolejąc nad tym, że trzecia część cyklu ma wyjść dopiero gdzieś za rok. Ma być ich ogólnie 10 i jeśli ktoś chce się zagłębić w coś nowego to na prawdę warto
10? To ja może poczekam, aż autor wyda kolejnych 6, żeby nie było tak jak z Martinem, bo zaraz się okaże, że autor umrze przed wydaniem ostatniej... Martin pierwsze 3 części też w miarę szybko wydał. Wyobrażacie sobie, że ktoś, kto Grę o Tron przeczytał w dniu premiery mając 20 lat, w tej chwili dobija do 40?
Sanderson z tego co czytałem to jak powie, że w jakimś roku coś wyda to zazwyczaj wydaje. Do tego gość ma 40 lat więc ze starości raczej nie umrze. Poza tym mimo młodego jak na pisarza wieku ma dość dużo już książek napisanych(część też ponoć dobra). Martin za to poza Pieśnią nie wydał praktycznie nic bo jego opowiadania też w dużej mierze są związane ze światem z Pieśni. Tak więc pewno i ta seria skończy się gdzieś za 20 lat, ale w końcu to grube tomicha po prawie 1000 stron.
Polecam więc samemu bolejąc nad tym, że trzecia część cyklu ma wyjść dopiero gdzieś za rok. Ma być ich ogólnie 10 i jeśli ktoś chce się zagłębić w coś nowego to na prawdę warto
10? To ja może poczekam, aż autor wyda kolejnych 6, żeby nie było tak jak z Martinem, bo zaraz się okaże, że autor umrze przed wydaniem ostatniej... Martin pierwsze 3 części też w miarę szybko wydał. Wyobrażacie sobie, że ktoś, kto Grę o Tron przeczytał w dniu premiery mając 20 lat, w tej chwili dobija do 40?
mrO jak Ty czasem nie ogarniasz to mnie głowa boli, serio pisanie książek/robienie muzyki/malowanie itp itd to nie jest składanie długopisów rozumiem ogarnięcie fabuły, rozpisanie sobie co po kolei... Ale żeby to miało ręce i nogi, nie wyszło z tego gówno Jacka to trzeba jeszcze to opisać, a jak autor nie czuje się na siłach to nie ma chuja, nie napisze nic. Martina nikt nie będzie poganiał bo jeszcze pozabija wszystkich po kolei albo zjebie jakiś wątek i wtedy będziesz jeszcze bardziej wkurwiony
Taka Donna Tartt pisze książki co ponad 10 lat. Takie ma tempo i nikt nie będzie jej przyspieszał, wręcz przeciwnie - jej fani cierpliwie czekają (btw jej Tajemna Historia jest serio świetna) na kolejną książkę, którą ta pani może wyda, a może nie.
I tak, wyobrażam sobie że dobija do 40, nie wiem co jest w tym dziwnego że się czeka na książkę, nawet w tej samej serii Jak chcecie Gry o Tron to sobie poczytajcie Królów Przeklętych, wrażenia podobne (no może procz ostatniej części która momentami już ssie) i akcja opiera się o historie prawdziwe
Polecam więc samemu bolejąc nad tym, że trzecia część cyklu ma wyjść dopiero gdzieś za rok. Ma być ich ogólnie 10 i jeśli ktoś chce się zagłębić w coś nowego to na prawdę warto
10? To ja może poczekam, aż autor wyda kolejnych 6, żeby nie było tak jak z Martinem, bo zaraz się okaże, że autor umrze przed wydaniem ostatniej... Martin pierwsze 3 części też w miarę szybko wydał. Wyobrażacie sobie, że ktoś, kto Grę o Tron przeczytał w dniu premiery mając 20 lat, w tej chwili dobija do 40?
mrO jak Ty czasem nie ogarniasz to mnie głowa boli, serio pisanie książek/robienie muzyki/malowanie itp itd to nie jest składanie długopisów rozumiem ogarnięcie fabuły, rozpisanie sobie co po kolei... Ale żeby to miało ręce i nogi, nie wyszło z tego gówno Jacka to trzeba jeszcze to opisać, a jak autor nie czuje się na siłach to nie ma chuja, nie napisze nic. Martina nikt nie będzie poganiał bo jeszcze pozabija wszystkich po kolei albo zjebie jakiś wątek i wtedy będziesz jeszcze bardziej wkurwiony
Taka Donna Tartt pisze książki co ponad 10 lat. Takie ma tempo i nikt nie będzie jej przyspieszał, wręcz przeciwnie - jej fani cierpliwie czekają (btw jej Tajemna Historia jest serio świetna) na kolejną książkę, którą ta pani może wyda, a może nie.
I tak, wyobrażam sobie że dobija do 40, nie wiem co jest w tym dziwnego że się czeka na książkę, nawet w tej samej serii Jak chcecie Gry o Tron to sobie poczytajcie Królów Przeklętych, wrażenia podobne (no może procz ostatniej części która momentami już ssie) i akcja opiera się o historie prawdziwe
Ależ ja się nie dziwię, że pisanie tyle trwa i jak najbardziej to doceniam, akceptuję. Rzecz w tym, że ja, osoba "wychowana" raczej na serialach, nie jestem typem osoby, która by czekała 10 lat na jakąś książkę (zakładam, że mówimy o serii, nie pojedynczych powieściach), nawet jeśli miałaby być dzięki temu absolutnym arcydziełem. Jeżeli fascynuję się jakimś światem, tematem, bohaterami, to wolałbym w obrębie kilku lat poznać całą historię. Za "parę lat" to można zapomnieć o wielu istotnych fabularnych szczegółach (ja już teraz zaglądam sporadycznie do wiki Gry o Tron/poprzednich książek w poszukiwaniu jakiejś informacji). Dlatego zdecydowanie wolę poczekać te kilka lat i skrócić swój czas oczekiwania w ten sposób.
Już nie wspomnę, że książek czytam bardzo mało, także prawdopodobieństwo przeczytania "Archiwum burzy" jest naprawdę znikome. Ale kto wie, może za parę lat to się zmieni. Jeśli jednak autor faktycznie wydaje jedną książkę co roku/dwóch, to tragedii nie ma. W ten sposób czytałem Harry'ego Pottera i wyczekiwanie wręcz zwiększało przyjemność, bo zaostrzało apetyt. Poza tym przeczytanie 1000 stron też trochę zajmuje (a przynajmniej mi).
Problem powstałby wtedy, gdyby po 6-7 części autor stwierdził, że znalazł się w "węźle" i rozwiązanie go zajmie mu 5 lat. Martin niestety bardzo mnie na to wyczulił.
Suma summarum, wydawanie książek jednej serii co maksymalnie 2 lata jest ok. Gorzej, jeśli policzyć, że przy 10 częściach to wychodzi 20 lat...
v6.01.15 © 2003-2005 | Original style by yassineb :: Ported for PHP-Fusion by: 
), no i oczywiscie fantasy, post-apo prawdopodobnie, bo ciagle nie wiadomo co sie stalo i jak rewolwerowiec moze koegzystowac z Jakiem wiele lat w przyszlosci, chociaz Jake wlasciwie zginal wiec nie jestem pewien czy Roland to tez nie jakis polżywy, przeklęty, niesmiertelny lub ogolnie martwy i blakajacy sie po tych czasoprzestrzeniach. To oczywiscie dodaje zagadkowosci i trzeba czytac dalej by sie dowiedziec jak to dokladnie jest. czlowiek w czerni za to skojarzyl mi sie z filmem Jodoroqskiego pt. Kret, gdzie na czarno odziany kowboj przemierza dziwaczny magiczny pustynny swiat, a nawet Swieta Gore, gdzie wedrowka ma podobny charakter. Oba filmy powstaly w trakcie gdy King zaczynal to pisac, wiec kto wie.
