Polowanie 8/10

Typowy porządny europejski film. Ogólnie z rodzaju tych, które bardzo mi się podobały, ale nie mam w sumie o nim za wiele do napisania. Jest nieskomplikowany formalnie, ani treściowo i raczej przewidywalny, bo szybko można się zorientować do czego to wszystko zmierza. Jednak to jakoś nie przeszkadza, bo film ma w sobie dużą emocjonalną intensywność, a przy tym w ogólne nie ma się poczucia przesady. Historia wydaje się być autentyczna i przynajmniej dla mnie, bardzo przejmująca. Ostatnia scena świetna i bardzo wymowna. Nie jest to moim zdaniem poziom "4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni", ale to wciąż porządne europejskie kino poruszające bardzo ważny i powszechny problem społeczny.
Jedyne co mi trochę przeszkadzało to praca kamery w niektórych momentach i czasem dziwny, niechlujny montaż, np. w scenie seksu. Nie wiem po co to było w sumie, bo w wielu scenach ujęcia były z kolei normalne i bardziej - że tak powiem - artystyczne. Być może to pozostałości reżysera po Dogmie 95, bo warto dodać, że jest on autorem filmu "Festen", czyli jednego z bardziej uznanych dzieł tego nurtu.

Barany. Islandzka opowieść 7/10

Typowy europejski snuj. Jak dla mnie najsłabszy z całej trójki, ale wciąż udany, klimatyczny i poruszający. Sceneria i barany na plus. Na plus też nieoczywisty humor, który się pojawia mimochodem, np. scena przewożenia brata koparką do szpitala. Poza tym film raczej nic nowego do kina nie wnosi. Do mojego życia także. Historia dwóch skłóconych braci, którzy na końcu zbliżają się do siebie, raczej dość oklepana.

Oczy szeroko zamknięte 8/10

Nietypowy amerykański snuj. Nie wiem czemu, ale strasznie mi się tego filmu nie chciało oglądać (co jest w sumie dziwne, bo to w końcu Kubrick i tacy wielcy reżyserzy raczej w tym klubie rzadko się zdarzają). Trochę obawiałem się, że będą się ruchać przez 2,5 h jak u Gaspara Noe. Na szczęście jednak film ma trochę większe ambicje i w sumie ruchania jest nawet za mało :/
Oczywiście film najbardziej intrygujący z całej trójki. Zgadzam się ze wszystkim co napisała Otherwoman. Ogólnie przede wszystkim atmosfera. Całość jest powolna, hipnotyczna i ogląda się jak coś w rodzaju snu na jawie. Sekwencja orgii świetna i to pianinko w tle też. I też właśnie najciekawszym motywem dla mnie jest przenikanie się rzeczywistości i snu/fantazji i tego jak te fantazje wpływają na nasze życie. Nie ukrywam też, że intryga jest raczej w moim guście. Dodatkowo jest ona dość enigmatyczna i do końca niewyjaśniona, co tylko dodaje jej uroku. Zakończenie zalatuje trochę banałem, ale zostaje nieco przełamane humorem. Nie jest to moim zdaniem żadne arcydzieło i sam Kubrick ma na swoim koncie lepsze filmy, ale z całą pewnością jest to ciekawy i nietuzinkowy film, więc ósemeczka na luzie.