Film dość intrygujący. Jak rozumiem jest on pewnego rodzaju obrazem społecznym USA lat 70., w tym nieudolności władzy w walce z przestępczością oraz ogólnego lekceważącego stosunku względem przeciętnego, szarego obywatela, co w efekcie prowadzi do samosądu. Na pewno nie można mu odmówić zaangażowania społecznego i poruszania ogólnie ważnego tematu (być może w nieco banalny sposób ale jednak). Stąd taka, a nie inna forma, czyli stylizacja na coś w rodzaju dokumentu, co ma w założeniu bardziej urzeczywistniać wydarzenia (podobnie jak te dzisiejsze "filmy z ręki" ). Całość przypomina zapis z miejsca zbrodni. Nie bez znaczenia jest fakt, że mordercy zostają scharakteryzowani poprzez radio, celowo w dość makabryczny i jednoznaczny sposób (Krug zabija akurat księdza i zakonnice jak dobrze pamiętam). W jednej ze scen jest rozmowa o słynnych psychopatach, w czym powraca motyw przestępcy jako popkulturowego fenomenu. Nie jest on tu oczywiście w żaden sposób rozwinięty, ale też nie musi, bo film jest o czym innym. Sama konwencja mimo swojego zaangażowania i drastyczności ma jednak dość satyryczny, a nawet komediowy wydźwięk. Pozostaje pytanie na ile jest to zamierzone, a na ile nie. Niektóre sceny miały być pewnie z założenia mocniejsze, ale z racji ogólnej biedy warsztatowej wyszły dość kiczowato. Inne z kolei są ewidentnie celowe jak choćby sam wątek policjantów-idiotów wyciągnięty rodem z jakiejś komedii sensacyjnej albo soundtrack, który sprawia wrażenie dobieranego na zasadzie wyliczanki.

Film jak dla mnie trudny w ocenie. Właściwie od wczoraj zastanawiam się co mu dać. Teoretycznie ma mnóstwo wad, które można by tu po kolei wymieniać, ale to oczywiste, więc nie ma sensu. Teoretycznie przy innych, dużo lepiej zrealizowanych filmach wygląda po prostu źle i należałoby go ocenić odpowiednio niżej. Z drugiej strony całość spakowana jest w formę jak już wcześniej napisałem "zapisu z miejsca zbrodni", nie ma tu żadnych emocji, żadnej głębi psychologicznej, jesteśmy wrzuceni w wir wydarzeń, które obserwujemy raczej chłodnym okiem (przynajmniej ja tak miałem). W dodatku dystans pogłębia komediowy wydźwięk. Dla mnie to jest ok, bo chyba mniej więcej tak to miało wyglądać. Krótko mówiąc, w swojej niedołężnej konwencji film się broni.

Dodam, że film kojarzy mi się z oryginalną "Teksańską masakrą piłą mechaniczną". Nie tylko przez ostatnią scenę (), ale głównie przez zbliżoną pół-amatorską formę, choć tamten na pewno miał fajniejszy klimat i bardziej działał na emocje (w dodatku na różne, począwszy od przerażenia po śmiech) przez co oceniam go wyżej. Ale też myślę, że w przypadku "Ostatniego domu.." chodzi właśnie o chłód, a nie emocje i nie jest to wcale uboczny efekt kiepskiej realizacji. Reasumując, po dłuższym zastanowieniu ode mnie słabe, ale jednak 7.

Ostatni dom po lewej (remake)

Miałem coś napisać, to napiszę...

Ten film tylko potwierdza jak bardzo zmienił się mój gust na przestrzeni lat skoro wtedy dałem mu aż 9 (szczerze nie wiem co musiałem mieć wtedy w głowie), a dziś ocena spada na 5. Faktycznie pamiętałem go nieźle, ale głównie od strony fabularnej, wiedziałem co się wydarzy oraz poszczególne brutalne sceny typu gwałt czy osławioną mikrofalówkę. Słabiej pamiętałem z kolei formę, konwencję w jakiej to jest zrobione, konteksty, stronę psychologiczną, czy nawet konkretne dialogi, które zwykle też mają duże znaczenie w odbiorze i ocenie całości. Nie bez znaczenia też pozostaje fakt znajomości oryginału, choć uważam, że nawet jako nie-remake ten film się zbytnio nie broni. Właściwie to podniósł w moich oczach wartość oryginału, który jawi się tu jako odważne dzieło z wizją. Tymczasem remake to typowy thriller z pretensjami bazujący na tanich horrorowych chwytach typu "skradanie w ciemnościach" albo "coś nagle wyskakuje". Widziałem podobne rzeczy tak wiele razy, że nie robi to na mnie już żadnego wrażenia. W dodatku film wbrew wszelkim pozorom jest tak naprawdę dziełem bardzo zachowawczym. Motywacje "złych" w oryginale były bardziej patologiczne, bo chcieli sobie po prostu pogwałcić, tymczasem w remake'u zaczyna się od zacierania śladów. Teoretycznie ma to bardziej uwiarygodnić historię, ale w praktyce odbiera całości prawdziwej grozy i umieszcza film w panteonie typowych horrorów. Po drugie, w remake'u dziewczyna zostaje uratowana. Dochodzi do gwałtu, zemsta oczywiście się dokonuje, ale na końcu i tak wszyscy "szczęśliwie" odpływają łódką. Po trzecie, bohaterowie są jakby bardziej sympatyczni, szczególnie Justin. Kontekst społeczny pojawia się tu chyba tylko w rozmowie w samochodzie o "pierdolonych dziwkach, które urodziły się ze srebrną łyżeczką w dupie", ale to jest tak słabo zarysowane, że właściwie nie ma o czym mówić. W porównaniu do mrocznej i pretensjonalnej konwencji całego filmu, ostatnia scena jest po prostu głupia i niepotrzebna. Dobrze wygląda strona techniczna, aktorstwo, film trzyma w napięciu, nieźle się ogląda, ale brakuje szaleństwa oryginału i większej wizji. Wszystko jest tu sklejone z innych filmów, fabuła skopiowana z oryginału, lekko zmodyfikowana i ubrana w pozornie atrakcyjną formę mrocznego thrillera. Niby różnica między "złymi" i "dobrymi" jest bardzo cienka, ale niestety sama problematyka natury ludzkiej jest tu potraktowana typowo po amerykańsku.

To chyba tyle... Tyle wad wymieniłem, że nie wiem za co dałem aż 5, ale niech już zostanie