Film nie taki zły jak go malują. Dość śmieszny i absurdalny. Nie to żebym się śmiał cały seans, ale kilka gagów jest naprawdę udanych (np. jak myśliwy razem z bobrem ogryzają drzewo xd) i kilka scen jak przystało na tego typu kino odpowiednio absurdalnych (rozmowa o przyszywaniu stopy). Szkoda tylko, że nie było tego więcej i bardziej, bo przy odrobinie kreatywności i braku hamulców można było zrobić z tego całkiem dobrą czarną komedię. Dla przykładu powyższy film o Jezusie to podobny poziom, ale jest znacznie bardziej pojechany po bandzie więc spokojnie kwalifikuje się na ocenę 6-7. W tego typu filmach to zawsze jest atut. Tutaj przed pojawieniem się pierwszego zombie-bobra musimy przeczekać najpierw jakieś 30 min oglądając przygłupich bohaterów i słuchając żartów o fiutach, ale potem jest już dużo lepiej. Schematyczne postacie to drugi problem tego filmu i szkoda, że twórcy nie wykorzystali ich do wyszydzenia gatunkowych konwencji, bo wyszłoby to na dobre. Jest kilka nawiązań do filmów o zombie, ale trochę za mało moim zdaniem. Aktorsko i realizacyjnie średnio, ale osobiście spodziewałem się czegoś znacznie gorszego. To co mnie pozytywnie zaskoczyło to, że film o dziwo praktycznie nie miał żenujących momentów (czasem denerwował, ale nie żenował). To już nowa "Ziemia żywych trupów" Romero mi się mniej podobała. 5/10 niech będzie

W imię ojca (sorry za 28 tygodniowe opóźnienie):
Film dokładnie taki jak się spodziewałem czyli solidnie poprowadzona historia od A do Z z fajną rolą Lewisa, ale raczej nic ponadto. Najbardziej podobał mi się początek z hipisowskimi klimatami, ale potem zaczęło się więzienie i sądy i zrobiło się typowo. Wiadomo, że nie przepadam za takimi filmami, więc "W imię ojca" mogę najwyżej docenić ale na pewno nie pokochać. 2h czekałem na oklaski w sądzie i się doczekałem xD Trochę szkoda, że twórcom nie udało się wyjść poza utarty schemat dramatu sądowego, bo całość ogląda się całkiem dobrze i lekkostrawnie. Na plus dość mało (jak na tego typu kino) nachalnego patosu. Nie wiem co mogę jeszcze napisać. No po prostu zwykły film. 7/10.

Film mi się podobał, a właściwie musiał mi się spodobać, bo można by go określić jako takie trochę "moje" kino. Ogólnie uwielbiam motyw kina drogi pod różnymi postaciami, a tutaj dodatkowo mamy jeszcze coming-of-age, co tworzy fajną mieszankę. Oczywiście całość zrobiona jest bardziej w formie familijno-baśniowej opowiastki niż poważnego filmu, ma prostą narrację i w dość oczywisty sposób traktuje o wartościach typu przyjaźń, honor itd, ale tutaj to nie przeszkadza i do mnie to bardziej przemówiło niż np. historie z "Zapachu kobiety", "Zielonej mili" i innych tego typu filmów. Dlaczego? Duże znaczenie na pewno ma fakt, że bohaterami "Stań przy mnie" są dzieci i przedstawiony jest dziecięcy punkt widzenia stąd jakiekolwiek uproszczenia są uzasadnione, a nawet wskazane. Trochę inaczej to odbieram jak np. dorosły Tom Hanks wygłasza swoje moralizatorskie kwestie (taki przykład, bo robi to chyba w 99% swoich ról), a inaczej jak 12-latki sobie dyskutują. Ogólnie: jest klimat, są emocje, fajne postacie, dobrze się ogląda oraz moje subiektywne preferencje, czyli 8/10. Dlaczego nie więcej? A no bo wykonanie nie powala, forma jest nieszczególna, aktorstwo mogłoby być lepsze. Apogeum tego rodzaju kina zostało póki co u mnie osiągnięte w "Nebrasce", która jest świetnym połączeniem formy i treści (polecam). Tutaj jest bardzo dobrze, ale jednak nie aż tak żeby dać "dziewiątkę". Opowiadanie jest pewnie jeszcze lepsze, więc być może się skuszę w niedalekiej przyszłości.

Film bardzo średni. Tematyka niby ciekawa, ale sposób w jaki jest to przedstawione zupełnie do mnie nie przemawia. Zakończenie miało być efektowne i przewrotne, a wyszło słabe i naiwne. Koleś dogaduje się z drugim kolesiem, żeby załatwić innego kolesia, a potem drugi załatwia tego pierwszego, żeby przejść na emeryturę, ale ten pierwszy ma to gdzieś. W sumie okradli go dwa razy z killkudziesięciu tysięcy, ale chuj z tym. Podobno film oparty jest na faktach, ale z przebiegu fabuły widać, że najwyżej szkielet historii może być autentyczny. To ja już bym wolał, żeby się wymordowali wszyscy na końcu i jeden odszedł z całą kasą, zamiast takich ceregieli. Z takiego tematu można było zrobić znacznie lepszy film, niestety brakło konkretnego scenariusza i lepszego reżysera. Słabe 5/10.

Film oczywiście bardzo dobry. Świetnie zbudowane napięcie na linii ojciec-młodszy syn, które prędzej czy później musi doprowadzić do tragedii (pytanie było tylko kto i jak na tym ucierpi). Zagadkowa postać ojca, o którym praktycznie nic nie wiemy oprócz tego, że podobno jest pilotem i wrócił do domu po 12 latach. Nie jest zbyt sympatyczny, ale też nie można go nazwać jakimś tyranem. Na pierwszy rzut oka to po prostu facet, który chce nauczyć synów męskości, choć można to różnie rozpatrywać. Dość ciekawy i przewrotny jest zabieg z tym, że to czego nauczyli się chłopcy od ojca przydaje im się na końcu do przetransportowania jego zwłok. Film ogólnie intrygujący, więc poczytałem o nim co nieco na filmwebie. Interpretacji jest sporo, nawet ktoś napisał, że ojciec wcale nie wrócił, a jedynie info o jego śmierci, natomiast to co się dzieje to tylko wyobrażenie chłopców (), co jest naciągane i w sumie dość oklepane. Najlepszymi tropami są najpewniej te religijne No i jeszcze o stronie wizualno-technicznej nie sposób nie wspomnieć: świetne zdjęcia, krajobrazy, gęsty klimat, muzyka... Wszystko tu ze sobą gra i dobrze się ogląda. 8/10

Niezbyt mi się ten film podobał, choć starałem się do niego podejść obiektywnie i bez uprzedzeń. Najmocniejszym punktem na pewno jest stylistyka (co nie znaczy, że dobrym). Taka trochę mieszanka komiksu, neo-noir i kina nowej przygody. Można to więc określić jako wysmakowane? autorskie? niee to za duże słowa, po prostu kino akcji bawiące się formami Niestety niezbyt to oryginalne, bo akurat takich mieszanek i to znacznie lepszych było już wcześniej kilka, jak choćby "Mroczne miasto" w tym klubie (nie wspominając o "Blade Runner" ). Sama fabuła średnia i niezbyt wciągająca, w dodatku trochę głupawa. Właściwie obejrzałem ten film z aż dwiema przerwami, co wiele mówi. Ogląda się to trochę jak nową trylogię Star Wars czyli infantylna historia, niechlujne efekty i mało interesujące, słabo zagrane postacie (tutaj trochę żal, bo obsada jest dość mocna). Z tym, że ze Star Wars byłem jakoś bardziej związany emocjonalnie i obchodziło mnie samo uniwersum, a tutaj czuje się trochę jakbym obejrzał przypadkowy film. Nawet nie wiem skąd się to wzięło, ale zakładam, że to na podstawie jakiegoś komiksu o superbohaterze, który ktoś postanowił odkurzyć wyczuwając potencjał, rzecz jasna komercyjny. W sumie porównań ze Star Wars można poszukać więcej, a właściwie drobnych nawiązań: postać głównego bohatera jest pilotem ---> Han Solo, ten śmieszny pistolet na roboty praktycznie taki sam jak używali bohaterowie SW, a na końcu nawet jest parodia miecza świetlnego. No ale jeśli Lucas robił podobne filmy ponad 20 lat temu to trochę słabo, tym bardziej, że Sky Kapitan chyba nic nowego od siebie nie dodaje. Ogólnie film nie jest jakiś tragiczny, ale przyznaję, że się wynudziłem (a mając na uwadze, że praktycznie 90% fabuły to akcja, nie jest to do przyjęcia). 4/10

Film mi się podobał. Bardzo ciekawa metafora życia. W dodatku idealny przykład udanego połączenia formy i treści Nie jestem zbytnim fanem stylu Burtona, ale też nie widziałem za dużo jego filmów. Na pewno z tych co oglądałem "Duża ryba" jest najlepsza i się wyróżnia. Daję 8. Być może z przebiegu całego filmu nie byłaby to taka klarowna "ósemka", bo film ma swoje lepsze i gorsze momenty. Sporo tu baśniowości, a jakimś zwolennikiem tych klimatów znowuż nie jestem. Jednak wszystko tu jest po coś, coś znaczy i ogólnie pasuje do reszty, a końcówka (a konkretnie ostatnie ok. 30 min) świetnie puentuje całość. No i jeszcze obsada dość ciekawa. Jak zaczynał się film to aż się zdziwiłem czytając te wszystkie nazwiska, z których prawie każdego znałem (ostatnio takie coś widziałem chyba tylko w Grand Budapest Hotel gdzie też była masa gwiazd i każdy miał jakiś mały epizod, ale tam to wszystko było aż za bardzo). Propsy dla Steve'a Buscemi, który ma to do siebie, że wystarczy iż po prostu jest, nie ważne czy 5 min czy cały film. No i Alison Lohman <3 Reszta też spoko, nawet Evan McGregor, który mnie zniechęcił do siebie Star Warsami daje rade. Ogólnie muszę przyznać, że ładnie sobie to wszystko Burton wymyślił