Na umówione miejsce spotkania, czyli pod pomnikiem Adama Mickiewicza, którego twórczość jak się okazało podczas rozmowy jest mi totalnie obca, zameldowałem się o godzinie 15:00. Stałem sztywno, momentami dewiancko kręcąc głową dookoła siebie w celu wypatrzenia forumowiczów. Po krótkiej chwili zauważyłem agusię z dużymi, białymi słuchawkami na głowie. Wpadła mi w oko więc ją zaczepiłem i przywitaliśmy się. Ku mojemu zdziwieniu nie słuchała polskiej muzyki, tylko Coldplay. Cóż... Wszyscy się zmieniamy. Po kilkunastominutowej rozmowie nie pamiętam już o czym, z najgorszej możliwej dla mnie strony, czyli od tyłu, wyłonił się Umbastyczny. Na szczęście bez swojego standardowego atrybutu. Serio, nie wiem czemu jest uważany za dewianta skoro tak naprawdę jest niezwykle kulturalny i nie byłem go sobie nawet w stanie wyobrazić z kijem w ręku. Z nim również się przywitałem i udaliśmy się na poszukiwania miejsca, w którym można byłoby spokojnie usiąść. Należy nadmienić, iż pogoda nas nie rozpieszczała, ale przynajmniej nie padało. Idąc ulicą Anny Grodzkiej, byliśmy bardziej skupieni na rozmowie niż na poszukiwaniach lokalu więc weszliśmy do pierwszego lepszego wolnego miejsca, którym była kawiarnia specjalizująca się w słynnych, Muminkowych muffinkach. Mateusz z Agnieszką skusili się na owe łakocie, ja zaś zamówiłem sobie lemoniadę. Równo o godzinie 16:00 opuściliśmy lokal i ponownie udaliśmy się na Stare Miasto gdzie nastąpiła sesja fotograficzna. Pogadaliśmy jeszcze chwilę i nastąpił moment pożegnania. Pierwszy z dwóch gdyż okazało się, że wszyscy udajemy się w tym samym kierunku. Gdy już dotarliśmy do tego punktu, pożegnaliśmy się po raz kolejny. Płaczom nie było końca. Matki musiały swoim dzieciom zakrywać oczy by tego nie widziały. Nawet najwięksi krakowscy twardziele uronili łzę na widok końca zlotu. Ja poszedłem w swoją stronę, Aga zaś z Mateuszem w drugą (razem).
Jeżeli chodzi o sam zlot, to jestem z niego bardzo zadowolony. Odnoszę wrażenie, że było dużo mniej sztywno niż niegdyś na warszawskim. Agusia jest niezwykle sympatyczna, miła i ogólnie super pod każdym znanym mi względem, podobnie Umba. Same pozytywne wrażenia. Naprawdę fajnie się było z Wami spotkać. Mam nadzieję, że dopiero po raz drugi i pierwszy.
Jakoś nigdy nie byłem przekonany do zlostów i nie wyrażałem zbytniego entuzjazmu gdy pierwsze były organizowane. Ale gdy już następuje moment spotkania, człowiek dochodzi do wniosku, że naprawdę warto się spotkać. I taką mam nadzieję, że wypali nam jeszcze nie jedno spotkanie bo wspomnień mamy mega dużo, a osób, których się jeszcze na żywo nie poznało i takich, z którymi chciałoby się jeszcze raz zobaczyć - naprawdę sporo.